Goniądz to stary mazowiecki gród ziemi wiskiej położony nad Biebrzą. Przecinały go dwa nadbiebrzańskie szlaki z Grodna do Wizny. Miało to bardzo duże znaczenie dla rozwoju gospodarczego grodu, był bowiem stolicą powiatu.
Pierwszą pisaną wzmiankę o Goniądzu stolicy powiatu odnotowano 14.08.1358 roku podczas zatwierdzenia ugody dotyczącej wytyczenia granicy między Litwą a Mazowszem przez Kiejstuta księcia litewskiego z Ziemowitem Trojdenowiczem, księciem mazowieckim.

Podczas I wojny światowej miasto zostało zniszczone przez działania wojenne ze względu na biegnącą po rzece Biebrzy linię frontu. W 1921 r. zniszczony zostaje przez pożar zabytkowy kościół parafialny św. Agnieszki z 1779 r. Na jego miejscu ks. Adam Abramowicz buduje nową świątynię, którą konsekrowano 15.09.1924 r.
W 1933 r. rozpoczęto budowę nowej VII-klasowej szkoły publicznej jednak wybuch II wojny światowej przeszkodził w jej otwarciu.
Okupacja sowiecka (1939-1941 r.) i okupacja niemiecka (1941-1944 r.) to tragiczne wydarzenia w dziejach miasta. Masowe aresztowania ludności, deportacje, rozstrzeliwania i wywózka na roboty przymusowe.

Okres po II wojnie światowej to czas odbudowy ze zniszczeń wojennych ponieważ miasto przez pięć miesięcy, do wyzwolenia go przez wojska radzieckie znajdowało się na linii frontu.
Obecnie Goniądz jest dwutysięcznym, typowo rolniczym miasteczkiem, blisko 60% powierzchni gminy leży na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego.

(źródło: www.goniadz.pl)